گناه کبیره قهر کردن
استاد حجت‌الاسلام و‌المسلمين فرحزاد
قهر كردن از گناهان كبيره است و تعابیر تند و قابل‌تأملی در روايات اسلامي در مذمت قهر آمده است. برخي از اين تعابير در احاديث و روايات از اين قرار است «دو مسلمان و مؤمني كه با هم قهر كنند، مؤمن و مسلمان واقعي نيستند.»،«آتش جهنم به دو مسلماني كه با هم قهر كنند، نزديك‌تر است.» ، «قهر كردن مانند ريختن خون يك مؤمن است.» و روایت‌هاي دیگر که همگي نشان‌دهنده تبعات تكان‌دهنده قهر هستند. مرحوم دولابي در اين خصوص مي‌گفت: من در خانه‌اي كه اعضاي آن با يكديگر قهر باشند، نمی‌توانم بخوابم؛ چراكه رحمت خدا از آن خانه دور می‌شود. بنابراین قهر كردن در روايات اسلامي عمل بسيار مذمومي است و مؤمن بايد در مواجهه با ظلم، در قدم اول از راه صحيح و قانوني و شرعي برای احقاق حقش تلاش کند، اما اگر شرایطی پيش آمد كه مؤمن از راه صحیح و قانونی و شرعی نتوانست احقاق‌حق كند، چند راه وجود دارد؛ يك راه اين است كه آن را به خدا واگذار كند. به‌عنوان‌مثال در روايات آمده كه يكي از نشانه‌‌هاي مؤمن همين است؛ چراكه هيچ عمل و حقي در پیشگاه خداوند گم نمي‌شود، كه البته صبر زيادي می‌طلبد و خدا هم در اين راه او را كمك خواهد كرد. راه ديگر اين است كه بدانيم ظالم وسیله امتحان ماست. همه امور دست خداست و در پس اين قضا و قدر تلخ، حکمت‌ها و مصلحت‌هایی وجود دارد؛ بنابراين ظلمي که در حق ما می‌شود ما را با شكست دلمان به ياد خدا می‌اندازد یا گاهی ما را از شرك نجات مي‌دهد و به ما تلنگر مي‌زند كه امیدمان تنها به خدا باشد. بايد باور کنیم كه اگر كسي كار خيري مي‌كند، خيرش به خودش می‌رسد و اگر كار شري انجام می‌دهد، شرش به خودش بازمی‌گردد.
منتشر شده در خانه خوبان 94
- بازدید: 0