هندوانه در بسته!

می‌گویند ازدواج مانند هندوانه دربسته است؛ یعنی فقط شانس، هرچه بود قسمت تو همان بوده است. باید بپذیری و اگر شانست خوب نبود و همسر منتخب، نامناسب از کار درآمد باز هم می‌گویند خواهی نشوی رسوا هم‌رنگ جماعت شو. با لباس سفید رفتی باید با لباس سفید (کفن) برگردی. یا باید بسوزی و بسازی. سرچشمه این می‌گویندها هرچه هست زندگی‌های بسیاری را تباه کرده و می‌کند.

درحالی‌که حتی هندوانه را می‌شود هوشمندانه‌تر انتخاب کرد چه رسد به انتخاب شریک زندگی، آن هم برای یک عمر. «شرط چاقو» خیال آدم را از خرید هندوانه راحت می‌کند!

حال چه فکر می‌کنید درباره کسی که بتواند هندوانه را به شرط چاقو بخرد اما ترجیح بدهد آن را دربسته به خانه ببرد؟! یا کسی که با برش کوچک مثلثی شکل از هندوانه، سفیدی درون آن را ببیند اما با خوش‌بینی عجیب و غریبی بر انتخاب خود پافشاری کند و بگوید: تا وقتی به خانه برسم هندوانه قرمز خواهد شد!

چنین ساده‌انگاری ویرانگری را بخشی از مراجعان به دادگاه خانواده و البته متقاضیان طلاق، هنگام انتخاب همسر مرتکب شده‌اند اما این ساده‌انگاری از آدم‌ها نیست... از همان «می‌گویند»هاست که وظیفه‌ای جز قربانی شدن برای انسان نمی‌شناسد.

حکایت زوج‌هایی که بدون کمترین تحقیق و شناخت، فردی را به‌عنوان شریک یک عمر زندگی برمی‌گزینند، همان هندوانه در بسته به خانه بردن است، با این تفاوت که ضرر حاصل از انتخاب همسر، بدون شناخت، کمی بیش‌تر از خریدن هندوانه کال و دربسته است! ایشان متأثر از همان می‌گویندها هستند، فرهنگی که مذکر و مؤنث بودن را برای ازدواج دو انسان کافی می‌داند، غافل از پیچیدگی و گستردگی‌های دو روح از دو فرهنگ و با دو نگاه متفاوت به زندگی!