سر سفره پروردگار

قرآن و سلامت معنوی

حجت الاسلام محمد محرابی؛‌ قرآن پژوه

آموزه‌های زندگی

قرآن، کتاب همانند دیگر کتاب ها نیست؛ بلکه کتابی آسمانی و زنده، و ژرف و حکیمانه است که می تواند از یک سو سلامت معنوی ما را افزایش داده و با تقویت صفات گوناگون انسانی، زندگی ما را سرشار از موفقیت و لطافت نماید و از سوی دیگر، ما را با ملکوت و باطن جهان مرتبط سازد تا جایی که در همین دنیا، بتوانیم فرشتگان الهی را ببینیم و حتی به ملاقات و وصال خداوند نائل گردیم؛ اما دست یابی به این آثار ارزشمند، تنها با قرائت سطحی  و شتابزدهء آن امکان پذیر نیست.

قرآن و سلامت معنوی

قرآن برای تقویت "سلامت معنوی" در انسان، راهکارهای گوناگونی دارد که برخی از مهم ترین راهکارها عبارتند از:

1)توجه دادن به کرامت ذاتی انسان و برخورداری او از روح الهی.

2)توجه دادن به برتری انسان نسبت به دیگر موجودات و حتی فرشتگان و برگزیده بودن او برای جانشینی خداوند.

3)آشنایی با خداوند و صفات او به عنوان خالق و پرورش دهندهء مهربان و معبودی که همهء موجودات، ناخواسته در پی او هستند و آرامش و رفع بی قراری انسان، در ارتباطِ با او و در ذکر و یاد اوست.

4)نشان دادن کوچکی و حقارت دنیا و زندگی مادی و برتری جایگاه انسان و لزوم بهره مندی عاقلانه انسان از نعمت های مادی بدون اسارت در برابر آنها.

5)ضرورت افزایش عقلانیت در انسان در همهء ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی حتی در عرصه دینداری و پرستش خداوند.

6)تحریک و تشویق انگیزشی انسان برای فتح قله های سعادت و سلامت معنوی و شکوفاسازی صفات برتر و نهفتهء انسانی با بیان ویژگی های والای پیامبران و اولیای الهی و نیز نشان دادن صفات ناپسند و غیر انسانی انسان‌های منحرف و طغیانگر

7)تقویت محبت و دگر دوستی و پرهیز از خودخواهی و خودمحوری به عنوان عاملی بسیار مهم برای رشد شخصیت و سلامت اخلاقی، تعمیق پرستش و دینداری، و موفقیت در زندگی خانوادگی و اجتماعی.

8)تقویت عملگرایی به عنوان پایهء سلامتی و اقتدار ارادی و موفقیت، و ارائهء راهکارها و باید ها و نبایدهای دینی برای شکل گیری صفات جامع انسانی و کسب ظرفیت لازم برای خلافت و جانشینی برای خداوند.

بدیهی است که تلاوت مشتاقانه این آیات الهی و تفکّر و تامّل عمیق در آنها همراه با طهارت و پاکی درونی است که می تواند آهسته آهسته جان ما را با این نور آسمانی پیوند زند و سپس جلوه های زیبای آن را به ما نشان می دهد؛ جلوه ها و بهره های ویژه ای که اکنون برای دیگران دیدنی نیست و پیش از این برای خود ما نیز آشکار نبود.