همه جهان صحنه یک نمایش است و زنان و مردان، بازیگران این صحنه‌اند. در نمایش، کارگردان نقش‌های نمایش‌نامه را بین افراد گروه تقسیم می‌کند و از لحظه‌ای که بازیگران وارد صحنه می‌شوند، نقشی را ایفا می‌کنندکه همه اجزای آن از قبل پیش‌بینی شده است؛ اما با ایفای ناهماهنگ نقش‌ها، انتظار نمایش عالی، بیهوده و بیجا خواهد بود.

در نظام خانواده نیز، کارکرد مناسب آن، بر توزیع نقش‌های خانوادگی استوار است. اسلام با تعیین نقش‌های اعضای خانواده، حیطه و مرز رفتار هر یک را مشخص می‌کند و تبادل نظر میان آن‌ها را آسان می‌سازد. برای هریک از اعضا حقوق و وظایفی را ترسیم می‌کند تا کارآمدی نظام خانواده دوچندان شود.