بازي، مقدمه‏ اي براي عمل جدي و هدفمند است. در بازي، کودک به توانايي‌هاي خود در برقراري ارتباط با ديگران و قدرت زباني، عقلي و جسمي نهفته در وجودش پي مي‏برد. نيز حين بازي است که کودک از ويژگي‌هاي اشياي پيرامون خود شناخت دقيقي به دست مي‌آورد.

رسول بزرگوار اسلام فرمودند: «بازيگوشي كودك در کودکي نشان فزوني عقل او در بزرگسالي است». 

کودک از راه بازي روش‌هاي تسلط بر خود، کمک به ديگران و اعتماد به نفس را فرا مي‏گيرد. بازي‌ها مایه‌ی شادي و سرور روحي کودک مي‏شوند و استعدادها و توانايي او را براي ابداع و نوآوري بارور مي‏سازند.

بازي نيازي ضروري براي کودک است و ما نمي‏توانيم کودکي را تصور کنيم يا ببينيم که بازي نمي‏کند.